Goodbye Australia and hello Indonesia

Allereerst ga ik mij verontschuldigen voor de vele spelfouten die ik gemaakt heb en maak. De taal op elke laptop is ingesteld op de engelse taal en meestal lees ik niet eens terug wat ik heb geschreven, dus af en toe een engels woord of een totaal niet logisch woord zal daar het gevolg van zijn. automatische verbeterfunctie is niet handig als het niet in je eigen taal is ;)

De laatste paar dagen in Melbourne waren chill. Vrijdag was de start van de hittegolf. Dat betekende >35 graden in Melbourne met een hele warm wind. Ik had besloten om die dag maar binnen te blijven, daar was het tenminste nog uit te houden. ' s Avonds hadden we een poolparty met bbq in de tuin met 2 vrienden van Wendy en Luke. Heerlijk, maar het water van het zwembad was al warmer dan het water in het WAS-gebouw :s
Savonds gingen Sarah, wendy en ik een drankje doen in het centrum. Ik wou nog een x een paar van die rooftopbars zien. Maar ook savondswas het nog 33 graden en hadden we het zo warm dat de rooftopbar ook geen goede optie was. Dus wij gingen op zoek naar een bar/club met airconditioning. Op de weg naar de volgende bar, voelden we een aico aanstaan. We werden als het ware naar binnen gezogen door de aangename temperatuur. Niemand kende de bar; 1806. Maar het was een chique cocktailbar met de daarbij horende prijzen. We besloten 1 drankje te doen. En ik hoopte op de grootste coctail die ze hadden, want door de warmte had ik aardig dorst gekregen. en ik kreeg de grootste. De foto staat wel op facebook :)
Na het drankje besloten we maar naar huis te gaan, het was eigenlijk niet te doen om lekker een drankje te doen met die temperatuur.

Zaterdag 5 -1
Wendy en ik besloten om de surfplank op de auto te binden en naar Lorne te rijden. dat is een bekend dorp aan de oceaan waar je meestal goed kan surfen. De temperatuur was gezakt naar iets aangenaams, dus het leek een ideale dag. Maar helaas eindigde de dag in een flop. Geen wind, geen golven. we hebben verschillende stranden geprobeerd. Uiteindleijk vonden we wel iets, maar was de temperatuur zo laag dat het gewoon te koud was om te surfen. Bummer!!!
Savonds zijn we uit eten gegaan. Wij hebben heerlijk gegeten aan de rivier, erg sfeevol.

Zondag 6-1
Wendy had weer een open water wedstrijd en deze keer heb ik mij niet over laten halen om weer mee te doen. Ik had wel zin om een beetje toe te kijken op het strand. wendy had een super kutte voorstart (nieuwe wetsuit die kapot was, enkelbandje vergeten en geen goede badpak aan vlak voor de start) maar mevrouw was uiteindleijk net op tijd bij de start in badpak, maar zonder wetsuit of enkelband. Ik herkende haar dus ook niet meteen toen ze uit het water rende, want ik verwachtte iemand in een wetsuit, Mevrouw was wel de eerste vrouw zonder wetsuit en kreeg daarvoor wel een zwembrilletje. Na de wedstrijd zouden we nog kijken of we nog een strand konden vinden om te surfen, maar helaas waren er of geen golven of het was te onrustig om als beginner te proberen. Ach dan maar niet. Probeer ik het wel ergens in Indonesie. Savonds hebben we de laatste bbq gehouden en heb ik rustig mijn spullen gepakt. Maadag moest ik op tijd op vliegveld zijn, mijn vlucht naar Jakarta zou om 10.55 vertrekken.

Maandag 7-1
De dag dat ik afscheid nam van Australie. Een trieste gebeurtenis, maar ik heb genoten en kijk uit naar de volgende keer dat ik hier heen ga!
De vlucht naar Jakarta ging soepel en heb gelukkig nog een paar uurtjes kunnen slapen. Ook bedacht ik mij dat ik al 1/3 van mijn totale reis heb gehad. Fuck wat gaat de tijd toch snel!
Vanaf het vliegveld werd het spannend. Ik kon nog steeds de taal niet spreken. Nadat ik supervlot mijn tas had en door de douane liep ging ik op zoek naar de bus naar de stad.
Zo dat is even wennen!! Ik werd overspoeld door taxi chauffeurs. Ik wist dat ik vastbesloten naar de bus moest lopen, maar had geen idee welke kant op. Vastbesloten lipe ik natuurlijk precies de verkeerde kant op. Gelukkig was er een aardige man die mij de goede kant op stuurde. Debus was prima! Mijn tas werd netjes in de bus gezet en de bus had airco. Erg lekker als je voor het eerst in de vochtige warme lucht van indonesie komt. Ik ben uitgestapt bij Gambir Station. daar heb ik in stijfl een tuk-tuk gepakt. Ik had gelezen wat het ongeveer zou kosten naar het hostel dus daar was mijn eerste onderhandel ervaring. Na een beetje onderhandelen en ik een redelijke prijs had voor de rit stapte ik in en begonnen we met rijden. Maar er kwam al snel een stop, de tuk-tuk had het begeven! Ik vond het wel grappig, want ik had nog steeds de 'no worries' vibe om me heen. Na een aantal minuten sleutelen aan de motor en een paar onderdelen er opnnieuw in zijn gezet konden we verder. Ik ben veilig aangekomen bij mijn eerste hostel. Ik kreeg nog 5000 rp korting, toch best aardig van de chauffeur.
Het hostel (waar ik nog steeds zit) is erg relaxed. De kamers zijn schoon, douches volop aanwezig en erg aardig personeel.Na het droppen van mijn spullen heb ik eerst maar eens een rondje gelopen in de buurt. Wat een chaos! en wat een uitlaatgassen! De stoep is eigenlijk al gevaarlijk met alle stenen die missen en af en toe kijk je in het riool dusje moet echt uitkijken waar je loopt. Oversteken is al helemaal een avontuur. Iedereen rijdt door elkaar heen. Er zijn een paar zebrapaden maar volgens mij weet niemand waarvoor die er eigenlijk zijn. Na het rondje besloot ik maar even rustig in het hostel te zitten en te bedenken wat ik allemaal ga doen in Jakarta.

Zoals gedacht had ik binnen een paar minuten een gesprek met een Amerikaanse. Ze stelde voor om samen te eten. Net voordat we weg wouden, kwam een australische meid de kamer binnen zetten. Ik heb haar meteen gevraagd of ze ook mee wou, en zo gingen we met zijn 3 uiteten. Naar een'restaurant' tegenover het hostel. Pal op de stoep. Toich wel spannend, zal alles wel goed gaan, vers zijn en zou dit meteen al maag/darm problemen geven? Nee hoor. het voedsel was lekker, het geperste sapje was heerlijk en het was eigenlijk best gezellig. Tijdens het eten hebben we verteld wat elkaars plannen zijn. Al snel waren we erover uit dat we de dinsdag samen wel op pad konden gaan, museumpje pakken, haven bekijken en Kota bekijken, het oude deel van Jakarta.
Ik had voor 2 nachten geboekt, maar heb nog maar een extra nacht in het hostel geboekt, want de dingen die ik wil zien waren niet in 1 dag te doen.

Dinsdag 8-1
De 3 dames gingen op pad. Eerst met de trein naar Kota. Een avontuur. Het australische meisje had een jurkje aan en dat was geen goede keus. Mannen spraken ons meteen aan. Waar ik letterlijk gewoon over de mensen heen kon kijken waren de andere 2 meiden minder gelukkig. De meid met het jurkje kreeg het meeste commentaar. Gelukkig had ik een redelijk lange broek aan en een sarong meegenomen. Deze heb ik maar aan de australische meid geleend. Meteen daarna waren er al een stuk minder opmerkingen. De eerste les die ik hier dus heb geleerd is, geen korte dingen aan doen anders krijg je constant commentaar wat best vervelend kan zijn.
De eerste indrukken die ik kreeg van Jakarta waren: vies, chaotisch, druk maar interessant. De haven die bij Kota ligt was vol met oude schepen. er was een door Nederlanders gebouwde, uitkijktoren die ik natuurlijk wel wou bezoeken. De man die ons binnenliet sprak Nederlands. Hij vertelde dat de toren wegens renovatie gesloten was. Jammer want dat zou de ideale plek zijn gweweest om een goede kijk te krijgen op de haven. Daarna hebben we het maritiem museum bezocht. Interessant om te zien hoe het allemaal begonnen is en hoe het zich heeft ontwikkeld. Daarna zijn we nar het bekendste cafe in Jakarta gelopen. Cafe Batavia. Je gaat terug in de tijd en je betaald westerse prijzen voor de gerechten, maar erg lekker en vers was het wel. Eerst een heerlijke gado-gado gehad, door een uber westerse hamburger. Na de lunch wouden we nog een museum in de stad bekijken, maar de meste musea stoppen al rond 3-4 uur. we waren te laat. Ach dan maar weer terug naar het hostel.
In het hostel bedacht dat ik donderdag naar yogjakarta zou gaan. Op naar Marlou en een volgende stad. De trein zou er 7,5uur over doen dus dan zou ik uitgebreid een deel van het land kunnen zien.

Woensdag 9-1
De australische meid en ik zijn verder samen op pad gegaan. Op naar Monash, een museum en uitkijktoren gebouwd tijdens de Soekarno tijd. Het museum was erg interessant. alle teksten waren apart uitgelegd. Mijn gevoel erbij was dat alle buitenlanders die in Indonesie zijn geweest alleen maar slecht waren en dat er gevochten moest worden. De uitkijktoren (130m hoog) zou een mooie kijk geven over de stad. Helaas regende het keihard en konden we niet veel zien. In het museum en de uitkijktoren voelden wij ons ook een attractie. Mensen wouden overal foto's van ons maken. De australische meid is ook blond, maar 1.55 lang, dus ik was echt de reus! Nadien waren we door het slechte weer genoodzaakt om naar een shoppingmall te gaan om daar te lunchen en even te winkelen. Mijn originele plan was om in Jakarta een aantal plaatsen te bezoeken waar mijn ope en mijn oma vroeger hebben gezeten. helaas door het slechte weer heb ik dat plan maar laten varen. Ik weet dat er nog steeds plekken bestaan waar zij ook zijn geweest, dus dat doe ik wel de laatste dag als ik in Indonesie ben, ik ben dan toch nog een dag in Jakarta.

Morgen ga ik dus met de trein naar Yogjakarta. het schijnt een mooiere stad te zijn als Jakarta. Ik ben erg benieuwd. Ook is het erg leuk om Marloutje op te zoeken, waar zij haar stage voor haar studie fysiotherapie doet. Op naar de volgende bezienswaardigheden!