Yogja

Donderdag 10-1
Op deze dag liet ik Jakarta achter en nam ik de trein naar Yogjakarta. Het was een reis van ongeveer 8 uur. Ik heb mij tijdens de reis goed vermaakt. Ik heb naar buiten gekeken en genoten van het o zo mooie groene landschap, 50 tinten donker heb ik ook meteen uitgelezen (jammer dat ik deel 3 niet heb) en mij ingelezen in yogjakarta en de dingen die ik er allemaal kon doen. De tijd vloog voorbij. eenmaal in Yogja aangekomen ben ik naar het huis van een Nederlandse verpleegster gegaan. Daar zaten Marlou en Mirjam op mij te wachten en heb ik een heerlijke nederlands/indische maaltijd genuttigd. Friet met tempe burger. Die is gemaakt van pinda's.
Daarna vertrokken Marlou, Mirjam en ik naar Yakkum. Het revalidatiecentrum waar zij beiden stage lopen en intern verblijven. Yakkum behandelt kinderen met cerebrale pareses, ook zie je veel amputaties en andere deformiteiten van ledematen. Er zijn programma's waar kinderen fysiotherapie krijgen, er is een orthopedische instrumentmakerij waar ook aangepaste fietsen en scooters worden gemaakt. Daarnaast is er een schooltje waar zij basis les krijgen maar ook sociale dingen leren.
We maakte ons snel klaar om te gaan slapen, want om 6.30 werden we verwacht aan het ontbijt met alle kinderen die er verblijven.

Vrijdag 11-1
Ten eerste werd ik wakker van het gebrul van een moskee midden in de nacht (althans zo voelde het). Het was nog geen 6uur dus ik mocht me nog even omdraaien. om 6uur gingen we eruit en maakte we ons klaar voor het ontbijt. Dit bestond uit mie goreng en iets van vlees en gewone nasi (witte rijst). Het viel me mee hoe makkelijk ik dit weg kreeg. (Misschien komt dat omdat ik mjin jeugd als een malle om 9uur sochtends of eerder, spaghetti wegwerkte omdat ik er van overtuigd was dat dat goed was om te eten voor een zwemwedstrijd)
Om kwart voor 7 was het klaar en hadden we tot half 9 de tijd voor ons zelf. Er is een zwembadje bij het revalidatiecentrum waar Marlou en Mirjam dankbaar gebruik van maken om wat baantjes te zwemmen en ook kinderen in te behandelen. Ook wij gingen deze ochtend lekker zwemmen met het zonnetje op ons bolletje.
Rond half 9 startte de fysiotherapie. Het is een zaaltje met wat matten op de grond waar de kinderen worden behandeld. Er zijn wel behandelbanken, maar die heb ik niet gebruikt zien worden. De taalbarriere werd al snel merkbaar. Je ziet ook duidelijk verschil met de ouders, de ene zijn erg geinteresseerd in de behandeling en willen zoveel mogelijk bijdragen. De andere zit er gewoon een beetje bij. Marlou gaf me verder een rondleiding door het centrum heen. Best interessant allemaal.
Na de rondleiding besloten MArlou en ik om Yogjakarta in te gaan. Met de bus even in het centrum rondhangen. We wouden naar het Keraton, het paleis van de sultan, maar die was al gesloten toen we aankwamen. We hebben wel een aantal lokale producten gehad, zoals snakefruit, soort van appel en ananas smaak maar niet zo sappig. Best lekker. En natuurlijk een pisang bakar, gebakken banaan. We wouden weer de de bus terugpakken naar Yakkum, maar dat ging niet soepel. We hebben er 2,5uur over gedaan. Iets wat je met de taxi in 20min doet. Dat is nou Indonesie... Een maal aangekomen hebben we onze spullen gepakt om ineen hostel in het centrum te verblijven. Yakkum ligt een aantal km van de stad af, dus voor de leuke dingen kan je beter een hosteltje nemen. We namen een hostel/hotel met zwembad, ideaal en lekker luxe. Savonds zijn we naar het Bintang cafe gegaan. Daar was een leuke reagge bandje die best aardig speelde. We hebben ons goed vermaakt, ondanks dat we de enige blanken waren in het cafe.

Zaterdag 12-1
We hebben een tripje naar het dieng plateau geboekt. Al om 7uur zaten we in een minbusje.Het was lang rijden en of het het echt waard was weet ik niet. We zagen wel mooie vulkanen en uitzichtpunten. Er was een kratermeer met mooie kleuren. Ook zijn we langs een krater geweest waar het nog steeds borrelt. De geur die ervandaan kwam was iets minder. Het wekte bij mij acute braakneigingen op. De geur van rotte eireren is niet heel aantrekkelijk. De tempels die er bij horen waren voornamelijk ruines, maar wel interessant hoe de architectuur er van is.
Helaas begon ik mij gedurende dag slechter te voelen. En eenmaal aangekomen bij ons hotel was ik echt toe aan een powernapje. Deze haalde helaas weinig uit. Ook ik moest er aan geloven, de maag darm problemen waar de meeste westerse reizigers mee te maken krijgen tijdens hun reis.
Marou en Mirjam zijn na lang wikken en wegen wel op stap gegaan Ze gingen eerst naar een club die dicht bleek te zijn, daarna naar een club waar de muziek best aardig was (band afgewisseld met DJ) en ze zich kostelijk hebben vermaakt met het dansen.

Zondag 13-1
De dag begon aardig voor mij, ik voelde me al wat fitter en heb eerst maar eens een duikje in het zwembad genomen. Helaas ging het na het ontbijt toch niet zo goed. Ik heb het maar rustig aangedaan. Savonds gingen Marlou en Mirjam weer terug naar Yakkum, maandag moesten ze weer stage lopen. Ik ben verkast naar een andere hostel, gewoon omdat het kan.

Maandag 14-1
Ik had besloten om deze dag het echt rustig aan te doen met eten, op het ontbijt na. een heerlijke gemixte fruitsap en een grote pannenkoek met banaan en chocolade suas was mijn ontbijt. Daarna zou iki alleen maar wate, coal zonder prik en crackers eten en misschien een banaan. Ook met wat medicatie ging het al een stuk beter. Smiddsgs heb ik het keraton bezocht,waar ik onder andere het met de hand gemaakte leren wajang poppen heb gezien, en hoe het maakten. Erg mooi. Nadat ik dat overleefd had durfde ik weer plannen te maken voor de volgende bestemming. Dinsdag naar Borrobodur (hindu tempels) en woensdag naar Bromo (berg en vulkaan met prachtig uitzicht) en vanaf daar naar Lombok. Het lijkt een heel geplan, maar de reis naar Lombok is het goedkoopst en best geregeld met een tour die ze in het hostel aanbieden. Met de trein doe je er eigenlijk net zo lang over.

Ik heb veel zin in Lombok. Het schijnt een prachtig eiland te zijn waar je goed kan snorkelen en duiken. Kan ik eindelijk het waterratje in mij weer pleasen.

Vandaag bedaqcht ik mij, dat ik alweer op de helft van mijn reis ben. Poeh wat gaat dat snel! Maar om te zeggen dat ik nou het koude weer en het gestress rondom fysioroadmap (voor de leken onder ons, computersysteem voor dossiervorming voor fysiotherapie) mis... NEE, helaas niet. Dus ik ga nog even 3 weken lang, ' no worries' en lekker rustig aan doen (haasten lukt hier toch niet).