De laatstje loodjes, wegen niet zwaar

Mijn laatste verslag staat hieronder. Vanavond vlieg ik weer terug naar Nederland. Ik heb een mooie tijd gehad maar het is ook weer tijd om terug te gaan. Terug naar mijn familie en vrienden. Maar eerst nog een terugblik op de laatste dagen in Indonesie.

Donderdag 31-1
Daar was het dan eindelijk, de kookles. Het was op het eiland Samosir in restaurant Juwita. De kok heette Heddy (erg grappig want mijn vader heet ook zo). Ik heb samen met de Amerikaanse waar ik eerder mee optrok een 'fish curry' , een 'chicken semur' en 'banana fritter' gemaakt. We begonnen met de kruiden voor de curry. Allerlei kruiden gesneden en fijn gemalen met stenen (lekker ouderwets, maar later deden we het in de blender hihi), een soort vijzel maar dan plat. Ook de manier van kokos raspen was op een bankje met een krabber er aan. Best handig uitgevonden. De vis ging alvast in de pan met een boel olie. Later werden de kruiden in de wok aangebakken en werd er kokosmelk (zelf gezeefd met verse kokos en water) toegevoegd. De geur die dan vrijkomt is zo lekker!!! Na het maken van de kruidenpasta van de curry gingen we verder met het maken van de kruidenpasta voor de semur. Semur is een licht zoete, niet pittige saus die je kan gebruiken voor fish, vlees en zelf aardappelen. Ik ben nu ook in staat om banana fritter of pisang goreng te maken. En laat dat nou net mijn favoriete hapje zijn van de hele vakantie. Alles wat we hadden gemaakt mochten we zelf opeten. Het was in 1 woord met 3 lettergrepen te beschrijven: nomnomnom :)
Na het eten heb ik met de finse jongens die ik eerder had ontmoet nog wat lokale vruchten geprobeerd. Onder andere Durian. De vrucht waar je van houdt, of bijna over je nek gaat als je het ruikt. Ik besloot niet te ruiken maar alleen te proven. Het smaakte naar een creme achtige, zoete vrucht. Best te doen eigenlijk. Ook heb ik nog een andere fruitsoort geprobeerd, waar ik de naam niet meer van weet. Deze smaakte naar blauwe bessen maar was erg slijmerig van substantie.

Smiddgas ging ik weer terug naar Medan, om daar de nacht door te brengen en dan de dag erna naar Bandung te vliegen. De reis in de minibus was weer erg interessant. Ik zat tussen allemaal lokale mensen en de taxi chauffeur praatte zo luid dat miijn oren er gewoon pijn van deden. Natuurlijk sprak meneer geen engels dus erg gezellig was het voor mij niet en een paar uurtjes slapen zat er ook niet in.
Het hotelletje was ok. Simpel, maar net te doen. De volgende ochtend ben ik naar het vliegveld gegaan en een vlucht geregeld naar Bandung.
De oorspronkelijke gedachte was om naar Bukittingi te gaan, maar vanwege de lange reistijden heb ik besloten om het helemaal anders te gaan doen en al naar Java te vliegen en dan uiteindelijk de trein naar Jakarta te pakken.

Vrijdag 1-2
Bandung. De vlucht was prima en ik kon 2 uur voor de vlucht nog een vliegticket regelen voor een leuk prijsje. Eenmaal in Bandung ging het minder soepel. Ik had een taxichauffeur die bijna geen engels sprak en gedurende de rit kreeg ik de indruk dat hij hele andere plannen had dan mij naar het hotel te brengen waar ik wou blijven. Ik heb mijn geld maar uit mijn portomonee gehaald en even ergens anders in gedaan, voor het geval dat. Ik keek vanuit mijn lonelyplante ook naar een plattegrond en zag dat we al lang voorbij het hotel gereden waren. Heel even gaf ik hem nog de voordeel van de twijfel omdat er overal eenrichtingsverkeer was, dus misschien moest hij wat omzeilen. Maar helaas. Hij wist de weg gewoon niet en snapte niet waar ik heen wou. Na 3x vragen stapte er een meisje van ongeveer 17 in de auto als vertaalster en probeerde hem te helpen de weg te vinden. Voor de taxi reed een motor, een kennis van het meisje die opns zou helpen de juiste weg te vinden. Ondertussen vertelde het meisje dat de chauffeur veel meer geld wou zien dan afgesproken. Dat was ik natuurlijk niet van plan, maar na een kleine discussie en ruim 2,5 uur doelloos rijden, was ik het zat. Ik heb hem het afgesproken bedrag gegeven (geen cent meer) en ben uitgestapt. Na wat lopen (met nog steeds het meisje aan mijn zijde) bleek het hotel gesloten te zijn. Tja daar sta je dan. Met hulp van het meisje en haar kennis ben ik in een hotel beland dichtbij het treinstation voor een redelijke prijs. Eind goed al goed.

Zaterdag 2-2
Sochtends ben ik het centrum van Bandung ingelopen. Erg druk en heel veel troep te koop. Bandung staat onder andere bekend voor de 'factory outlet' winkels. Ook waren er vele winkels met beelden van superhelden voor de deur met t-shirts met Superman logo's en angry bird trainingspakken. (helaas ewoud, ik heb geen tshirt voor jou meegenomen)
In de middag heb ik de trein naar Bandung genomen. Weer een mooie reis langs rijstvelden en andere gewassen. Tijdens het instappen werd ik naar mijn plaats gewezen. Ik had een buisiness ticket maar kwam terecht in exectuive klasse. Ik dacht dat het zo hoorde, totdat meneer de conducteur zei dat ik op de verkeerde plek zat. Onder escort werd ik naar de juiste klasse verplaatst. Helaas geen verstelbare stoelen en kussentjes, maar het was wel een stuk stiller.
Saovnds kwam ik aan in Jakarta en liep naar het de plaats waar ik in januari ook verbleef. Een hostel met super relaxte mensen, schone bedden, goed werkende warme douche en een prima ontbijt. Ik keek er echt naar uit en het voelde als een 2e thuis. Ook de warung er tegenover heeft erg lekkere nasi goreng dus ik was weer helemaal in mijn nopjes.

Zondag 3-2
Het was een prachtige dag. Ik heb erg veel gelopen. Museumpje gepakt, de laatste souvenirs geshopt en zelfs het gasthuis gezien waar mijn opa en oma zo'n 20jaar geleden hebben gelogeerd. Ook heb ik een heerlijke ijskoffie gehad in een oud nederlands koffiehuis.
De wegen waren aardig rustig, ik had ergens gelezen dat het autoloze zondag was en ik moet toch bekennen dat vele mensen zich daar aan hielden.Lekker een dagje met minder smok, dus het was te doen om de hele middag buiten te lopen.
Het museum wat ik heb gezien was erg interessant, ze hadden van elk eiland (of groep eialnden) een stuk geschiedenis en typische lokale dingen beschreven. Zo kreeg ik een duidelijk beeld van de verschillen. De avond heb ik lekker rustig gehouden. Beetje filmpjes gekeken, gekletst met mijn kamergenoten en andere hostelgangers. Ook heb ik mijn tas al een beetje strategisch ingepakt. Morgen mijn laatste dag in Indonesie, dus alle scherpe dingen in mijn ruim bagage, net zoals de flacons groter dan 100ml oid en de kleren voor de vlucht apart gelegld.

Maandag 4-2
De laatste dag. Bestond uitvooral niets doen. Blogje bijgewerkt, foto's uploaden, online inchecken en nog een keer uitbegreid lunchen.
Op het moment dat ik dit schrijf is het 11uur sochtends. Over een uur check ik uit. Ga ik op weg naar een luchplekje en dan op weg richting vliegveld. Het is een werkdag dus het verkeer zal wel weer verschrikkelijk zijn. Ik neem maar genoeg tijd om die kant op te komen, want ik wil mijn vlucht missen, ondanks de heerlijke tijd die ik hier heb gehad.

Tot snel allemaal!!!